Alkışlamak sürekli yaptığımız bir eylem olsa da çoğumuz kelimenin kökeni hakkında kafa yormamış olabiliriz. Eski Türkçe bir kelime olan alkış kelimesi dua anlamına gelmektedir ve kökü alka şeklindedir. Hatta bunun bir de zıt anlamlı olanı vardır o da kargış. Sinema, tiyatro veya herhangi bir toplulukta bir konuşma yapan kişiye el çırparak aslında dua etmiş oluyoruz.
Alkış denilince M.Akif'in gözlemlerinden yola çıkarak eleştirdiği şu dizeleri hemen aklımıza gelmektedir:
Kim ne söylerse, hemen el vurup alkışlayacak
-Yaşasın
-Kim yaşasın?
-Ömrü olan.-Şak! Şak! Şak!
Eee şakşakçılar her dönemde muhakkak karşımıza çıkıyorlar ve çıkacaklardır da. Bu alkış kelimesi Dede Korkut hikayelerinden tutun neredeyse her dönemin edebi metinlerinde yer alan bir ifadedir. Klasik Türk edebiyatından bir beyitle örneklendirecek olursak Hamdi şöyle ifade etmiştir.
Alḳış itme Ḥamdḭye fürḳatde ṭūl-ı ʿömr ileʿĀşıḳa yārinden ayru bu duʿā düşnāmdur
Hamdi'ye sevgilisinden ayrı geçirdiği günler için ömrü uzun olsun diye dua etme. Çünkü sevgilisinden ayrı olan aşığa bu dua değil bedduadır.
Eee bu kelimeye de göz attığımıza göre bizimde alkışımız bol kargışımız az olsun :)
<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js?client=ca-pub-9221888114164846"
crossorigin="anonymous"></script>
